روغن دنده

روغن دنده روان‌کننده‌ای است که به‌ویژه برای انتقال، جعبه انتقال و دیفرانسیل در خودروها، کامیون‌ها و سایر ماشین‌آلات طراحی شده است. ویسکوزیته بالایی دارد و معمولاً حاوی ترکیبات آلی گوگردی است. برخی از گیربکس های اتوماتیک مدرن و گیربکس های یکپارچه و دیفرانسیل به هیچ وجه از روغن سنگین استفاده نمی کنند، بلکه با مایع هیدرولیک ویسکوزیته کم که تحت فشار در گیربکس اتوماتیک موجود است، روغن کاری می شوند.

روان کننده ها حدود 20 درصد از بازار روغن دنده را تشکیل می دهند. اکثر روان کننده های گیربکس و دیفرانسیل حاوی افزودنی های فشار بالا (EP) و افزودنی های ضد سایش برای مبارزه با لغزش چرخ دنده های مخروطی Hypoid هستند. افزودنی های معمولی شامل مشتقات دی تیوکاربامات و ترکیبات آلی تیمار شده با گوگرد «هیدروکربن های حاوی گوگرد» است.

یک گفتگوی تلفنی می تواند آغاز آشنایی بیشتر شما با ما شود و با انواع محصولات تولید شده در شرکت روان سازان اطلس مطابق با بالاترین استاندارد شامل انواع روغن پایه، روغن دنده و روغن هیدرولیک آشنا شوید. با ما تماس بگیرید.

افزودنی های EP حاوی ترکیبات فسفر/گوگرد برای فلزات زرد رنگ مانند مس و/یا برنج که در بوشینگ ها و سنکرونایزرها استفاده می شوند خورنده هستند. روغن های دنده کلاس GL-1 حاوی هیچ گونه افزودنی EP نیستند و بنابراین در کاربردهایی که حاوی قطعات ساخته شده از فلزات زرد رنگ هستند استفاده می شود.

چگونه بفهمم از کدام روغن دنده استفاده کنم؟

دفترچه راهنمای اتومبیل خود را بررسی کنید. مشخصات سیستم دنده ممکن است از خودرویی به خودرو دیگر متفاوت باشد. استفاده از روغن دنده نامناسب می تواند منجر به عملکرد ضعیف یا حتی آسیب به قطعات داخلی شود، بنابراین مهم است که فقط از روغن دنده توصیه شده توسط سازنده خودرو استفاده کنید. 

موسسه نفت آمریکا روغن‌های دنده را بر اساس عملکرد کلی درجه‌بندی می‌کند و روغن‌های دنده درجه‌بندی شده GL-4 و GL-5 رایج‌ترین روغن‌های دنده در بازار هستند. اکثر خودروها به روغن دنده GL-4 نیاز دارند. خودروهای سنگین یا با کارایی بالا مانند کامیون ها و خودروهای اسپرت ممکن است به روغن دنده GL-5 نیاز داشته باشند.

همچنین بخوانید: روغن هیدرولیک|کاربرد روغن هیدرولیک

تفاوت بین روغن گیربکس و روغن دنده:

ساده ترین پاسخ به تفاوت بین روغن گیربکس و روغن دنده در هدفی است که آنها برای آن طراحی شده اند. مایع گیربکس طوری طراحی شده است که با گیربکس های اتوماتیک کار کند، در حالی که روغن دنده معمولاً برای کار با گیربکس های دستی ساخته می شود.

با این حال، برای درک جامع این دو سیال، ویژگی‌های مورد نیاز و تفاوت آنها، ابتدا باید تفاوت‌های کلیدی بین گیربکس و جعبه دنده را بررسی کنیم.

در حالی که هر دو نوع تجهیزات لازم است نقش یکسانی را ایفا کنند و دنده‌ها را قادر می‌سازند تا نیرو، سرعت و جهت یک وسیله نقلیه را تغییر دهند و کنترل کنند، اما با استفاده از روش‌های مختلف و در نتیجه عملکرد به نتایج خاص خود می‌رسند. برای این کار به مایعات کمکی مختلفی نیاز است.

گیربکس های اتوماتیک:

گیربکس های اتوماتیک در سیستم هایی کار می کنند که شامل تعویض خودکار چند دنده در پاسخ به نیازهای مختلف موتور است. دنده های درون یک گیربکس اتوماتیک معمولاً بسیار کوچکتر و بیشتر از دنده های موجود در یک سیستم دستی هستند.

برای عملکرد مؤثر، مایع انتقال نه تنها باید روغن کاری شود، بلکه باید از پمپ روغن خودرو به ماشینی که سرعت دنده را کنترل می کند نیز منتقل شود.

خواص کلیدی سیال انتقال:

اساساً روغن گیربکس روغن هیدرولیک و بسیار نازک است. برای روانکاری اجزای ظریف سیستم، باید ویسکوزیته پایینی داشته باشد تا بتواند آزادانه برای انتقال نیرو از موتور خودرو به گیربکس آن جریان داشته باشد.

روغن گیربکس حاوی مواد شوینده ای است تا اطمینان حاصل شود که زباله در کانال های بین قطعات جمع نمی شود که می تواند بر عملکرد تأثیر منفی بگذارد. همچنین باید دارای خواص مقاوم در برابر حرارت باشد، زیرا لازم است به عنوان خنک کننده عمل کند و در هنگام وقوع اصطکاک، گرما را از قسمت های کار دور کند.

با نقطه جوش بسیار پایین تر از روغن دنده، معمولاً برای افزایش طول عمر خود به مواد افزودنی نیاز دارد. مایع گیربکس همچنین به گونه ای طراحی شده است که قابلیت ضد کف داشته باشد، هوای ناخواسته را از روان کننده دور نگه می دارد، بنابراین در انتقال نیرو اختلال ایجاد نمی کند.

همچنین بخوانید: روغن ریسایکل|روغن ریسایکل چیست

گیربکس های دستی:

عملکرد گیربکس های دستی بر اساس سیستمی متشکل از دو شفت و چرخ دنده مجزا است که در هنگام تعامل کاربر با گیربکس و کلاچ با هم کار می کنند و به همین دلیل سیستم های دستی گرما، نیرو و اصطکاک زیادی تولید می کنند. تولید می کنند.

برای پاسخ به این مسائل، روغن دنده باید بتواند این جابجایی ها را بین دنده ها تا حد امکان صاف و بدون درز انجام دهد و از آسیب دیدن قطعات در هنگام تعویض بین موقعیت ها جلوگیری کند.

ویژگی های مهم سیال دنده:

روغن دنده بسیار ضخیم تر از روغن موتور استاندارد است. با ویسکوزیته بالا، روغن می تواند اطمینان حاصل کند که چرخ دنده های متصل همیشه روغن کاری می شوند و آنها را در برابر ضربه ها و ضربه های ناگهانی در هنگام تعامل محافظت می کند.

از آنجایی که گیربکس‌های دستی اصطکاک بیشتری تولید می‌کنند، گرمای زیادی نیز تولید می‌کنند، بنابراین روغن‌های دنده طوری طراحی شده‌اند که در برابر دمای فوق‌العاده بالا مقاومت کنند و گرما را به طور ایمن از طریق گیربکس منتقل کنند.

روغن باید حتی تحت فشار شدید نیز بتواند به طور موثر عمل کند، بنابراین محصولاتی که توسط سازندگانی مانند فوکس و موبیل ارائه می‌شوند، اغلب حاوی افزودنی‌هایی هستند که فرمول‌بندی ویژه‌ای دارند تا عملکرد بهتر و پایداری روغن بیشتر را ارائه دهند.

سیستم‌های دنده‌ای در خودروی شما در تماس زیادی با فلز روی فلز قرار می‌گیرند که باعث گرما و فرسودگی می‌شود. روغن دنده با کاهش اصطکاک وهمچنین انتقال گرما از آنها به محافظت از این قطعات متحرک کمک می کند. تعویض دوره ای روغن دنده ی ماشین شما یک تعمیر و همچنین نگهداری ضروری است که عمر ماشین شما را افزایش می دهد وهم به شما کمک می کند از تعمیرات پرهزینه ای  در جاده جلوگیری کنید.

  مطالب مرتبط: روغن پایه SN 350 چیست؟ ،روغن ریسایکل

روغن دنده برای چه مواردی برای افراد استفاده می شود؟

روغن دنده روان کننده ای به شمار می آید  که برای استفاده در گیربکس های دستی، دیفرانسیل ها، گیربکس ها و جعبه های انتقال در ماشین ویا کامیون شما طراحی شده است. روغن دنده به گیربکس شما کمک می کند تا بتواند به خوبی کار کند. مهم تر از آن، به محافظت از اجزای داخلی بسیار حیاتی در سیستم دنده خودرو شما در برابر سایش و آسیب حرارتی کمک می کند.

روانکاری ناکافی می تواند باعث به آبشستگی، خوردگی و خراشیدگی و سوراخ شدن اجزای مهم پیشرانه شود. این خرابی می تواند عملکرد خودرو شما را به خطر بیندازد و در نهایت منجر به تعمیرات پرهزینه شود. روغن دنده ها و روغن موتورها یکسان نیستند و قابل تعویض نیستند. روغن دنده به خصوص برای استفاده در چرخ دنده ها فرموله شده است. روغن موتور… حدس زدید – برای موتورها است.

چگونه بفهمم که از کدام روغن دنده استفاده کنم؟

دفترچه ی راهنمای مالک خودرو را بررسی کنید. مشخصات سیستم های دنده می تواند از خودرویی به خودرو دیگر متفاوت باشد. استفاده از روغن دنده ی نامناسب ممکن است باعث به عملکرد ضعیف و یا حتی آسیب به قطعات داخلی شود، پس بسیار مهم است که فقط از روغن دنده توصیه شده توسط سازنده خودرو استفاده کنید.

موسسه ی نفت آمریکا روغن های دنده هایی را بر اساس عملکرد کلی درجه بندی می کند و روغن های دنده درجه بندی شده GL-4 و GL-5 رایج ترین نوع ها در بازار هستند. اکثریت قریب به اتفاق خودروها به روغن دنده ی GL-4 نیاز زیادی دارند. خودروهای سنگین و یا همچنین با کارایی بالا، مانند کامیون ها و خودروهای اسپرت ممکن است به روغن دنده GL-5 نیاز داشته باشند.

اگر از روغن دنده را عوض نکنید چه اتفاقی خواهد افتاد؟

اگر روغن دنده خود را طبق برنامه پیشنهادی سازنده تعویض نکنید، خطر آسیب شدید به گیربکس خودرو و سایر سیستم های دنده را خواهید داشت. این می تواند به این معنی باشد که باید قطعات را تعویض کنید و گیربکس خود را با هزینه قابل توجهی تعمیر کنید.

روغن دنده به مرور زمان خراب می شود. گیربکس های دستی و همچنین سایر سیستم های دنده ای با تماس فلز روی فلز زیاد کار می کنند. اصطکاک طبیعی این قطعات متحرک را به سمت پایین خرد می کند و ذرات ریز فلزی به آرامی در روغن دنده جمع می شوند. این عوامل در نهایت کیفیت روانکاری روغن دنده را به خطر می اندازند، بنابراین اگر روغن دنده شما تخلیه نشده و به طور دوره ای تعویض نشود، عمر گیربکس شما را کاهش می دهد.

 بیشتر بدانید:خرید روغن پایه SN150-انواع روغن پایه

روغن دنده بایدهر چند وقت یکبار باید تعویض شود؟

ابتدا با دفترچه راهنمای مالک خود مشورت کنید، اما اگر خودروی خود را در شرایط عادی رانندگی می کنید، باید روغن دنده خود را هر 48000 تا 80000 کیلومتر (30000 تا 50000 مایل) برای گیربکس اتوماتیک و 96000 تا 160000 کیلومتر (601000000) تعویض کنید. یک گیربکس دستی اگر به طور مرتب ماشین خود را در معرض شرایط سخت مانند یدک کشی یا رانندگی در گل و لای قرار می دهید، ممکن است لازم باشد روغن دنده خود را هر 24000 کیلومتر (15000 مایل) تعویض کنید.

علائم تعویض روغن دنده چیست؟

به احساس گیربکس خود هنگام تعویض دنده توجه کنید. آیا می لغزد یا ضربه می زند؟ بوی عجیب سوزش یا صدای ناله یا ساییدن نیز نشانه هایی هستند که باید روغن دنده خود را تعویض کنید. مراقب نشتی باشید، زیرا می تواند نشان دهنده روغن آلوده باشد. اگر روغن دنده شما تیره یا ریگی است، برای تعویض آماده است. در نهایت، چراغ "چک موتور" روشن روی داشبورد شما همیشه نشانه این است که چیزی در زیر کاپوت نیاز به توجه فوری شما دارد.

روغن دنده روان‌کننده‌ای است که به‌ویژه برای انتقال، جعبه انتقال و دیفرانسیل در خودروها، کامیون‌ها و سایر ماشین‌آلات طراحی شده است. ویسکوزیته های بالایی دارد و اغلب حاوی ترکیبات آلی گوگردی است. برخی از گیربکس‌های اتوماتیک مدرن و دیفرانسیل یکپارچه اصلاً از روغن سنگین استفاده نمی‌کنند، بلکه با مایع هیدرولیک ویسکوزیته کم که تحت فشار در گیربکس اتوماتیک موجود است، روغن کاری می‌شوند.

روانکارها حدود 20 درصد از بازار روغن دنده را تشکیل می دهند. بیشتر روان‌کننده‌های گیربکس و دیفرانسیل حاوی افزودنی‌های فشار بالا (EP) و افزودنی‌های ضد سایش برای مبارزه با لغزش چرخ دنده‌های مخروطی Hypoid هستند. افزودنی‌های معمولی حاوی مشتقات دی تیوکاربامات وهم ترکیبات آلی تیمار شده با گوگرد «هیدروکربن‌های حاوی گوگرد» است.

افزودنی های EP شامل ترکیبات فسفر یا گوگرد برای فلزات زرد رنگ مانند  مس ویا برنج که در بوشینگ ها و سنکرونایزرها استفاده می شوند خورنده هستند. روغن های دنده کلاس GL-1 شامل  هیچ گونه افزودنی EP نیستند و درنتیجه در کاربردهایی که حاوی قطعات ساخته شده از فلزات زرد رنگ هستند استفاده می شود.

تفاوت بین روغن گیربکس و روغن دنده

ساده ترین پاسخ به تفاوت بین این دو روغن گیربکس و روغن دنده در هدفی است که آنها برای آن طراحی شده اند. مایع گیربکس طوری طراحی شده است که با گیربکس های اتوماتیک کار کند، در حالی که روغن دنده معمولاً برای کار با گیربکس های دستی ساخته می شود.

با این حال، برای درک جامع این دو سیال، خواص مورد نیاز آنها و تفاوت آنها، ابتدا باید تفاوت های کلیدی بین گیربکس و جعبه دنده را بررسی کنیم.

در حالی که هر دو نوع تجهیزات لازم است نقش یکسانی را ایفا کنند و دنده‌ها را قادر می‌سازند تا نیرو، سرعت و جهت یک وسیله نقلیه را تغییر دهند و کنترل کنند، اما با استفاده از روش‌های مختلف و در نتیجه کارکردن به نتایج خاص خود می‌رسند. برای این کار به مایعات کمکی متفاوتی نیاز است.

گیربکس های اتوماتیک:

گیربکس های اتوماتیک در سیستم هایی کار می کنند که حاوی تعویض خودکار چند دنده در پاسخ به نیازهای مختلف برای موتور است. دنده های درون یک گیربکس اتوماتیک اغلب  بسیار کوچکتر و بیشتر از دنده های موجود در یک سیستم دستی هستند.

برای عملکرد مؤثر، مایع گیربکس نه تنها باید روغن کاری شود، بلکه باید از پمپ روغن خودرو به ماشینی که سرعت دنده را کنترل می کند نیز منتقل شود.

خواص کلیدی سیال انتقال:

اساساً روغن گیربکس و روغن هیدرولیک  بسیار نازک است. برای روانکاری اجزای ظریف سیستم، باید ویسکوزیته پایینی داشته باشد تا بتواند آزادانه برای انتقال نیرو از موتور خودرو به گیربکس آن جریان داشته باشد.

روغن گیربکس شامل مواد شوینده ای است تا اطمینان حاصل شود که زباله ها در کانال های بین قطعات جمع نمی شود که می تواند بر عملکرد آن تأثیر منفی بگذارد. همچنین باید دارای خواص مقاوم در برابر حرارت باشد زیرا لازم است به عنوان خنک کننده عمل کند و در هنگام وقوع اصطکاک، گرما را از قسمت های کار دور کند.

با نقطه جوش بسیار پایین تر از روغن دنده، معمولاً برای افزایش طول عمر خود به مواد افزودنی نیاز دارد. مایع گیربکس همچنین به گونه ای طراحی شده است که دارای قابلیت ضد کف باشد، هوای ناخواسته را از روان کننده دور نگه می دارد، بنابراین در انتقال نیرو اختلال ایجاد نمی کند.

گیربکس های دستی:

عملکرد گیربکس های دستی بر پایه ی  سیستمی متشکل از دو شفت و چرخ دنده ی مجزا است که در هنگام تعامل کاربر با گیربکس و کلاچ با هم کار می کنند و به همین دلیل سیستم های دستی گرما، نیرو و اصطکاک زیادی تولید می کنند. تولید می کنند.

برای پاسخ به این مسائل، روغن دنده باید بتواند این انتقال ها را بین دنده ها تا حد امکان صاف و بدون درز انجام دهد و از آسیب دیدن های  قطعات در زمان تعویض بین موقعیت ها جلوگیری کند.

ویژگی های مهم سیال دنده:

روغن دنده ضخیم تر از روغن موتور استاندارد است. با ویسکوزیته بالا، روغن می تواند اطمینان حاصل کند که چرخ دنده های متصل همیشه روغن کاری می شوند و آنها را در برابر ضربه ها و ضربه های ناگهانی در هنگام تعامل محافظت می کند.

از آنجایی که گیربکس‌های دستی اصطکاک بیشتری تولید می‌کنند، گرمای زیادی نیز تولید می‌کنند، بنابراین روغن‌های دنده طوری طراحی شده‌اند که دماهای فوق‌العاده بالا را تحمل کنند و گرما را با خیال راحت از طریق گیربکس منتقل کنند.

روغن باید بتواند حتی تحت فشار شدید به طور موثر عمل کند.

روغن دنده از چه چیزی محافظت می کند

روغن دنده برای محافظت از اجزای حیاتی از جمله چرخ دنده ها و یاتاقان ها در محورهای محرک و دیفرانسیل ها، گیربکس ها، جعبه دنده های صنعتی و واحدهای برخاست قدرت طراحی شده است. روغن دنده عموماً دارای ویسکوزیته بالاتری برای توزیع و حفاظت راحت تر در کل مجموعه دنده است.

انتخاب روغن دنده مناسب

همیشه از محصول مشخص شده OEM یا محصولی با کیفیت برابر استفاده کنید. کاهش هزینه ها با استفاده از یک محصول بی برند یا با کیفیت پایین می تواند وسوسه انگیز باشد. با این حال، از آنجایی که فاصله زمانی تغییر طولانی تر است، استفاده از یک روان کننده با کیفیت برای اطمینان از عملکرد بالای تجهیزات بسیار مهم تر است. روغن های دنده ممتاز شامل افزودنی های ضد سایش برای افزایش دوام و همچنین پخش کننده ها برای کاهش لجن و لاک کربن هستند.

علائم نگهداری ضعیف روغن دنده

مانند روغن موتور سنتی، روغن دنده ای که برای مدت طولانی استفاده شده است در اثر اکسیداسیون و زباله تیره می شود. بسته به مدت زمانی که از آخرین تعویض گذشته است، روغن دنده نیز می تواند ویسکوزیته افزایش یافته و غلیظی داشته باشد. اگر به طور مرتب تعویض نشود، روغن دنده خراب می شود و باعث اصطکاک و آسیاب شدن اجزای دنده می شود و در نتیجه سایش غیرضروری و تعمیرات پرهزینه را به همراه خواهد داشت.

برنامه نگهداری روغن دنده

همیشه به دفترچه راهنمای تجهیزات OEM خود برای فاصله زمانی تعویض توصیه شده برای هر قطعه از تجهیزات مراجعه کنید.

ارزیابی روان کننده های موتور شما

فواصل تعویض طولانی‌تر می‌تواند باعث شود که دنده‌ها از دید و ذهن دور نگه داشته شوند. با انجام یک تجزیه و تحلیل روغن روی هر یک از تجهیزات حداقل یک بار در سال با این تمایل مبارزه کنید. تجزیه و تحلیل روغن مانند آزمایش خون برای تجهیزات شما است. این گزارش مفصلی را ارائه می دهد که دقیقاً نحوه عملکرد روانکارهای شما را مشخص می کند و هرگونه مشکل مکانیکی احتمالی را قبل از تبدیل شدن به مشکلات جدی شناسایی می کند.